Masdevallia strobelii

Sweet i Garay 1966
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothallidinae

 

Foto: © Greg Allikas - www.orchidworks.com

Masdevallia strobelii

Występowanie:

Ekwador. Rośliny zostały znalezione tylko w jednym miejscu, w niedostępnej dolinie deszczowego lasu górskiego w południowo-wschodnim Ekwadorze - pomiędzy rejonami Loja i Zamora. Rosną na wysokości około 1400 m  n.p.m na silnie oświetlonych stanowiskach w wierzchołkach koron drzew, a nawet na słupkach ogrodzeniowych. 

Klimat:

Skrajne zanotowane temperatury to 32°C i 12°C.
Opady deszczu wahają się od 5 mm przez całą zimę do 53 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 27,8/17,3°C w styczniu do 29,4/17,3°C w lipcu.
Okres kwitnienia: od października do stycznia.

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Niewielki epifit osiągający 6-9 cm wysokości włączając w to prawie niewidoczne pseudobulwy u podstawy każdego przyrostu. Te smukłe łodyżki mają 2-3 cm długości i są otoczone przez 2-3 luźne, cylindryczne pochwy.

Pseudobulwy:

Prawie niewidoczne, u podstawy każdego przyrostu.

Liście:

Liście mają 4-6 cm długości włączając w to 1-2 cm ogonki liściowe. Pojedynczy, wzniesiony, eliptyczny, skórzasty liść jest tworzony na każdym przyroście.

Kwiatostan:

Pęd kwiatowy ma 3 - 4,5 cm długości. Smukła, półwzniesiona lub pozioma łodyżka wyrasta z dolnych węzłów łodygowatej pseudobulwy. Jeden przyrost może wytworzyć kilka łodyg kwiatowych.

Kwiaty:

Tylko 1 na pęd kwiatowy. Rośliny te jednak często tworzą wiele przyrostów, które zapewniają obfitość kwiatów. Zewnętrzne płatki okwiatu są białe lecz do połowy, począwszy od podstawy prętosłupa, intensywnie nasycone kolorem jasnopomarańczowym. Ich górna połowa jest gęsto pokryta gruczołowatymi tworami, które z kolei pokryte są drobnymi włoskami. Górny płatek okwiatu zewnętrznego ma ok. 1,6 cm długości i  przez większość swej długości jest połączony z płatkami bocznymi, tworząc cylindryczną rurkę. Wolna wierzchołkowa część zwęża się gwałtownie w cienki, wzniesiony, żółto-pomarańczowy ogonek o długości 3-4 cm. Boczne płatki okółka zewnętrznego są nieznacznie dłuższe niż górny i połączone z pozostałymi na prawie całej długości, tworząc jajokształtny obszar o 1,8 cm długości i 2 cm szerokości. Zaokrąglone wierzchołki bocznych płatków okółka zewnętrznego także nagle się zwężają w żółto-pomarańczowe ogonki o długości 3-4 cm. Małe, prostokątne wewnętrzne płatki okwiatu są żółto-pomarańczowe, warżka jest biała, a prętosłup jest żółto-biały.

Tłumaczenie: Mariusz Wójcik


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 27-29°C, a średnia temperatura nocy 16-18°C, z amplitudą dobową 10-13°C.

Światło:

12000-20000 luksów. Wymaga średnio jasnego stanowiska. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawione na działanie słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Opady deszczu zanotowane przez stacje meteorologiczne w naturalnym środowisku są w ciągu roku słabe. Wilgotność w środowisku tropikalnych lasów górskich jest jednak dużo wyższa niż wykazywana przez stacje meteorologiczne. Rośliny otrzymują dodatkową porcję wilgoci w postaci rosy, mgły i mżawki. Rośliny w uprawie powinny być utrzymywane równomiernie wilgotne przez cały rok. Nie wolno dopuszczać aby zupełnie wyschły.

Nawożenie:

Jeśli rośliny rosną w podłożu z mchu torfowca, włókien paproci drzewiastej lub korzeni paproci Osmunda, w okresie silnego wzrostu należy je nawozić co 3-4 tygodnie 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Jeśli rosną w podłożu z kory sosnowej, nawożenie można stosować co 1-2 tygodnie. Wielu hodowców na początku roku, gdy rośliny aktywnie rosną, woli zamiast nawozów o równych proporcjach NPK stosować nawozy o dużej zawartości azotu. Natomiast późnym latem i jesienią stosują oni nawozy o wysokiej zawartości fosforu ("bloom booster"), aby pobudzić rośliny do kwitnienia.

Podłoże:

Rośliny dobrze rosną także zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, ale w okresie lata wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności i codziennego podlewania. W wypadku tak przymocowanych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, zazwyczaj uprawiają oni rośliny w doniczkach. Używają w tym przypadku podłoża szybko odprowadzającego nadmiar wody, które zawiera jednak substancje zatrzymujące pewną jej ilość - takie jak posiekany mech torfowiec czy perlit. Również często dodają oni węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Wielu hodowców zaleca przesadzanie roślin co roku. Przesadzanie powinno mieć miejsce późną zimą lub wczesną wiosną, może być również wykonywane w dowolnym czasie pomiędzy jesienią i wiosną, o ile nie koliduje to z kwitnieniem rośliny.

Wilgotność powietrza:

Przypuszczalnie w naturalnym środowisku lasu górskiego wynosi powyżej 80% w ciągu całego roku.

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Uprawiane rośliny potrzebują mniej wody zimą, zwłaszcza jeśli rosną w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nie wolno jednak dopuszczać do tego, aby zupełnie wyschły. Również nawożenie powinno być ograniczone w przypadkach, gdy ilość światła słonecznego jest niska, dzień krótki lub podlewanie zmniejszone.